Mies Dorsman woonde tot in de derde klas van het gymnasium in Eindhoven, waar haar vader als ingenieur werkte bij Philips. Toen er een nieuwe vestiging van Philips in Stadskanaal werd opgericht, greep hij zijn kans om het management in te gaan; zo werd hij de eerste directeur van Philips Stadskanaal.
Moeder was een geboren en getogen Haarlemmer, voor haar was het best moeilijk om naar het hoge noorden te verhuizen. Het was er altijd koud en winderig. ‘Het is hier drie graden kouder,’ zei ze altijd. Voor vader was dat anders: de familie Dorsman kwam van oorsprong uit het noorden, het gaf een gevoel van thuiskomen. Mies was zelf in Eindhoven net op drie gymnasium gestrand en zag de verhuizing vooral als een nieuw avontuur: een nieuwe woonplaats en een nieuwe school; kom maar op!
In de beginperiode werkte vader met acht medewerkers, waarschijnlijk ook uit Eindhoven, in een wit houten barakje bij hotel Dopper in de buurt. Terwijl het huis aan de Stationslaan werd opgeknapt, woonde het gezin drie maanden lang in hotel Braams in Gieten. Met een stuk of acht kinderen uit de regio fietste Mies elke dag achttien kilometer naar school. Met een beetje geluk kwam er een vrachtwagen voorbij rijden waar je je aan vast kon houden, zodat de reis iets minder zwaar werd.
Mies kan het zich nog goed herinneren: hoe op het kanaal het schuim van de aardappelmeelfabriek dreef, de doordringende geur, voor haar verbonden aan de begintijd in de herfst. Ook weet ze nog dat ze bij het fietsen goed moest oppassen: na het rooien van de bieten lagen de wegen vol met modder en dat zorgde nog wel eens voor glijpartijen. Bij hoge nood reed vader haar in de Renault Fregat met fietsenrek achterop naar school.
Mies startte op de hbs-A, maar na een aantal weken overtuigde Van Beekum Mies om te wisselen: ‘Wij gaan hbs-B doen.’ Dat Stadskanaal behoorlijk verschilde van Eindhoven werd bijvoorbeeld duidelijk toen Mies haar schriften met Doris Day op de omslag uit de tas haalde. Ze had de schriften gekregen bij haar afscheid in Eindhoven. Rector Algera reageerde met de woorden ‘Mies, dat doen wij hier niet hè, koop maar een gewoon schrift.’ Ook het fluiten door de gangen werd haar verboden.
Mies kan zich niet herinneren dat er meer kinderen in de klas zaten die aan Phillips verbonden waren. De kinderen uit de straat waren haar compagnons: Riek Mulder, Anne Otto Ploegsma en Bram Westers. En ze vond haar grote liefde op school: Hans Dirk van Hoogstraten.
Beide ouders raakten in de daaropvolgende jaren sterk verbonden aan Stadskanaal en hadden een sterk maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel. Het waren pioniers, die zich graag inzetten voor de regio. Moeder was een echte cultuurliefhebber. Zij hielp mee om de schoolconcerten te organiseren en regelde bijvoorbeeld een optreden van violist Theo Olof. Ook was ze betrokken bij de oprichting van Geert Thijs en organiseerde ze naailessen en modeshows voor de werkneemsters van Philips. Dat ze zelf niet kon naaien, hinderde niet, het ging haar vooral om de mensen en het organiseren.
Foto 1: Weeuwtje Holland, drie vrouwelijke speelsters, 1957
Foto 2 en 3: bestuur Cornelis Hoving, 1958
Foto 4-6: diplomauitreiking aan Mies, aan Margriet en de bedankspeech van Johan Maarsingh namens de geslaagden, 1959
Deze website is altijd in ontwikkeling en nooit volledig. Kunt u dus meer vertellen over een foto of een fotoserie? Heeft u zelf beeldmateriaal beschikbaar dat u met ons wilt delen? Geef graag via onderstaand formulier uw informatie door!
Gaat het om één specifieke foto, omschrijf dan over welke foto het gaat. Vul ook uw contactgegevens in, zodat wij u kunnen benaderen bij aanvullende vragen. Alleen als u bij 'naamsvermelding' een vinkje zet voor toestemming, zullen wij eventueel uw naam vermelden in de presentatie.
Heeft u beeldmateriaal, laat dit dan bij 'toelichting' weten zodat wij contact met u op kunnen nemen.
