Meneer Klooster was hoofd van ‘De Rensel’, de christelijke ulo in Winschoten.

Hij woonde bij ons om de hoek: een grote, beetje rechthoekige man in een groot rechthoekig huis.In mijn gedachten noemde ik hem Tommy Cooper, omdat hij wel wat op hem leek. Hetzelfde soort man: groot, vierkant met ook een groot vierkant, maar erg vriendelijk hoofd.

Mijn vriendin Wiep en ik bezochten ‘De Rensel’ van 1962-1966.

Elke schoolmorgen liepen we met z’n tweeën naar school; de hoge stoep op en de grote, volgens mij, groene deur binnen en elke morgen stond meneer Klooster achter de deur, om deze bij het begin van de lessen te sluiten. En elke morgen liet hij Wiep en mij als laatste binnen. ‘Weer gelukt!’ riep hij dan, waarna hij de deur sloot. Soms kregen we voor de grap een trap na en één keer heb ik hem teruggetrapt.Daar moest hij om lachen, die vriendelijke meneer Klooster in z’n grote blauwe colbert.

 

Ik zie hem nog staan in de deuropening van één van de lokalen, waar we op dat moment godsdienstonderwijs kregen: hij had net een grote splinter hout van de meetlat tegen zich aangekregen, die de leraar op het hoofd van één van de leerlingen had stukgeslagen: verbaasd kijkend en heel rustig sloot hij de deur. Ik denk dat de betreffende leraar wel even toegesproken is door zijn ‘vriendelijke’ directeur.

Jenneke Jalink

Heeft u aanvullende informatie?

Deze website is altijd in ontwikkeling en nooit volledig. Kunt u dus meer vertellen over een foto of een fotoserie? Heeft u zelf beeldmateriaal beschikbaar dat u met ons wilt delen? Geef graag via onderstaand formulier uw informatie door!

Gaat het om één specifieke foto, omschrijf dan over welke foto het gaat. Vul ook uw contactgegevens in, zodat wij u kunnen benaderen bij aanvullende vragen. Alleen als u bij 'naamsvermelding' een vinkje zet voor toestemming, zullen wij eventueel uw naam vermelden in de presentatie. 

Heeft u beeldmateriaal, laat dit dan bij 'toelichting' weten zodat wij contact met u op kunnen nemen. 

× U heeft niet alle velden correct ingevoerd.