De 60-er jaren zijn de jaren van een enorme expansie. Bijna alle productiegebouwen van Philips zijn in dit decennium gebouwd. Het begon met gebouw A. Dit was de eerste halfgeleiderfabriek. Gelijktijdig werden gebouw D (kantoren) en E (kantine) gebouwd. Direct daarna gebouwen L, M en N voor de beeldbuizenfabriek en daarna de gebouwen S en T voor de halfgeleiderfabriek (zie foto plant A en plant B).
De personeelsstand ging in 1960 van 1000 leden, naar 2750 in 1970; bijna een verdrievoudiging!
De beeldbuizenfabriek M was in feite één grote productielijn waarin de losse onderdelen van de beeldbuis, hals, conus en scherm, werden samengesmolten tot één geheel in de ballonsamenstelling (foto’s verschillende onderdelen van de beeldbuizen).
Deze ballonnen gaan daarna de buizenfabriek, gebouw N, in waar door de verschillende afdelingen bewerkingen aan de ballon werden gedaan: er werden inwendig verschillende lagen aangebracht.
Op een aparte afdeling, de kanonmontage werden de electronenkanonnen gemaakt. Deze kanonnen werden in de buizenfabriek achterin de beeldbuis gesmolten. Daarna moest de beeldbuis vacuum gepompt worden. Na het testen waren de beeldbuizen gereed en werden ze verpakt om via het spoor naar de tv-set-fabrieken getransporteerd te worden. Door de fabriek liep een grote transportband met hierop de beeldbuizen.
Op elke afdeling werd door een operator een buis van de band gehaald en in de machine geplaatst voor een bewerking. Na de bewerking werd de buis weer handmatig uit de machine gepakt en op de transportband gezet om naar de volgende afdeling te gaan voor de volgende bewerking. Aangezien een beeldbuis vele kilo’s woog, was dit zwaar werk. Daarnaast was het een fabriek met veel lawaai en hitte, chemische dampen, stof enz; het was geen werk voor watjes! Bovendien waren alle medewerkers in het hele productieproces zo cruciaal, dat iedereen van elkaar afhankelijk was. Ging er ergens wat mis, dan stond binnen de kortste tijd de hele fabriek stil.
De halfgeleiderfabriek in gebouw A was een hele andere wereld. Schoon, weinig lawaai, vaak ook werk voor kleine snelle handjes. Elk type product werd op een eigen afdeling gemaakt. De halfgeleiderfabriek was dus een verzameling van kleine zelfstandige fabriekjes. Men werkte in hetzelfde gebouw: een afdeling was een aantal rijen machines, montagestraten en wat opslag. Direct naast die productierijen waren de rijen van een andere afdeling. Werd de productie van een bepaald product groter, werden de rijen van de buurafdeling opgeschoven om ruimte te maken voor de eigen productielijnen.
In al die jaren zijn er heel wat verschillende types halfgeleiders gemaakt. Het voor Stadskanaal belangrijkste type was de diode. Er waren glasdiodes, metaaldiodes en plastic diodes (zie foto’s diodes, één glasdiode, één metaaldiode en drie plastic diodes). Een bepaald type werd gedurende een bepaalde periode gemaakt en werd daarna vervangen door betere en vooral goedkopere producten. Om tot nieuwe en goedkopere producten te komen, was er in Stadskanaal een speciale ontwikkelafdeling. Gereedschappen voor het maken van producten en machines om bepaalde productiestappen te maken, werden ook in Stadskanaal ontworpen en gebouwd door een eigen machineontwikkelafdeling. Naast diodes werden er ook diverse types transistoren gemaakt voor allerlei toepassingen (zie drie foto’s transistoren).
De medewerkers werkten in het begin in de dagdienst, maar later in twee-ploegendienst en daarna in 3-ploegendiensten. Ook waren er afdelingen die in 5-ploegendiensten werkten.
Medewerkers van overver werden met bussen gehaald en gebracht. het was net een OV-knooppunt aan de electronicaweg.
Ook werd de personeelsvereniging opgericht, die activiteiten organiseerde voor het personeel: van bingoavonden tot modeshows, van bezoeken aan het theater tot kinderfeesten. Elk kind van Philips ouders heeft wel een sinterklaasfeest of een zomerfeest meegemaakt. De personeelsvereniging kende veel onderafdelingen; een greep uit het aanbod: dansclub, kaartclub, biljartclub, hengelclub, hobbyclub, sportclubs zoals voetbal, handbal, tafeltennis, maar ook de muziekvereniging Phiësta. In de personeelswinkel konden Philipsmedewerkers voor gunstige prijzen Philips-producten kopen.
Om het groeiend aantal personeelsleden te huisvesten werden er nieuwe woningen gebouwd. Karakteristiek voor de jaren ’60 is Plan ter Maars, ook nu nog een indrukwekkend woningplan.
Ed Donga, Museum Philips Stadskanaal (zie ook http://www.museumphilipsstadskanaal.nl/index1.html)
Deze website is altijd in ontwikkeling en nooit volledig. Kunt u dus meer vertellen over een foto of een fotoserie? Heeft u zelf beeldmateriaal beschikbaar dat u met ons wilt delen? Geef graag via onderstaand formulier uw informatie door!
Gaat het om één specifieke foto, omschrijf dan over welke foto het gaat. Vul ook uw contactgegevens in, zodat wij u kunnen benaderen bij aanvullende vragen. Alleen als u bij 'naamsvermelding' een vinkje zet voor toestemming, zullen wij eventueel uw naam vermelden in de presentatie.
Heeft u beeldmateriaal, laat dit dan bij 'toelichting' weten zodat wij contact met u op kunnen nemen.
